Sözcükler, bazen boğum boğum dizilir dilimizin ucuna,her boğumda, sessiz çığlıklar gizlidir çoğu kez.Bazen de büyük fırtınalar çıkarır dökülürken dilimizden .İşte;o sırada hem söyleyen hem de dinleyen olarak savruluruz bilmediğimiz girdaplarda...çoğunlukla da öylesine dökülüvermiştir o sözcükler..bizi nereye savuracağını kestiremeden..
Kişiye,zamana duruma , göre anlam yüklenir sözcüklere..''CANIM'' sözcüğü'' canavarlaşır bir anda ''CANIN ÇIKSIN'' a dönüşüverir .Fark edildiğinde de iş işten geçmiş , fırtınalara zemin hazırlanmıştır.
Sözcüklere anlam yüklemek :Türkçe'yi iyi bilmek,kullanmak kadar, ne denli hümanist olduğumuzla da ilintilidir.İçimiz sevgi dolu ise ; sözcükler öyle fırtınalar estirmez..olsa olsa lodosun tatlı esintisi gibi derin izler bırakmadan savrulur gider.
Sözcükleri kullanmak bir sanattır. Ressam fırçayı çeşitli renkleri ahenkli bir şekilde dağıtmak için nasıl kullanıyorsa Bir müzisyen besteyi yaparken notaları uyumuna göre nasıl sıralıyorsa, kişi de sözcükleri oluştururken ,değerlerini yitirmemeleri için ;kelimeleri özenle seçmeli,mimiklerini sözcüğün anlamına uygun bir şekilde uyarlamalıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder