23 Ekim 2012 Salı


Özlemler..umutlar..sevinçler.kederler..kırılmışlıklar hayatın ibresini durmadan hareketli kılıyorlar...bu hareketlilik üstümüze öylesine yapışıyor ki; kendimizi unutuyoruz...Hayatın içinde veren mi yoksa alan ağırlıklı mıyız...kendimize acıyor muyuz...zavallıyı mıyız ..yoksa özgüvenimiz nedeniyle ulaşılmaz mıyız..KİMİZ BİZ...?? AYNALAR DA KONUŞMUYORLAR Kİ

  • Nurgül Yılmaz ayna lar konuşmasada seni sevenler mutlaka seni anlıyordur canım içi seni seviyorum benim huysuz totoşum




    Yalnızlığım

    Şehrin ışıkları göz kırparken geceye 

    Gözlerimde yüreğimin karanlığı 

    Gölge gölge...... 

    Kirpiklerim aralanıyor 

    düşüncelerimin gerçeğine 

    Rüzgarların uçuşunda sakladığım duygularım, 

    Yalnızlığıma saldırıyorlar acımasızca 

    Kör kuyular derinliğinde umut taneleri 

    Yeşermeye çalışıyorlar amansızca    


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder