Özlemler..umutlar..sevinçler.kederler..kırılmışlıklar hayatın ibresini durmadan hareketli kılıyorlar...bu hareketlilik üstümüze öylesine yapışıyor ki; kendimizi unutuyoruz...Hayatın içinde veren mi yoksa alan ağırlıklı mıyız...kendimize acıyor muyuz...zavallıyı mıyız ..yoksa özgüvenimiz nedeniyle ulaşılmaz mıyız..KİMİZ BİZ...?? AYNALAR DA KONUŞMUYORLAR Kİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder